Beveiligd: Een litteken wat nooit meer gaat verdwijnen.
Gepubliceerd door Femke Slaats
Ik ben Femke, moeder van twee prachtige jongens en gelukkig getrouwd met mijn man Marc. Ik ben werkzaam geweest bij politie Eindhoven en nu werkzaam bij in basisteam Meierij op wijkteam Veghel. Toen ik nog een klein meisje was riep ik al dat ik politieagente wilde worden. Dit is me uiteindelijk gelukt. Ik werk nu 13,5 jaar bij de Nationale Politie. In mijn carrière heb ik meerdere incidenten meegemaakt die mij niet in de koude kleren zijn gaan zitten. Ik weet dat ik na zo’n incident een nacht of 3 slecht slaap. Dit is normaal voor mij. Ik merkte dat het in de loop der jaren lastiger werd om traumatische ervaringen een goed plekje te geven. Mijn rugzak begon wat vol te raken. Thuis praatte ik veel over heftige meldingen. Mijn man werkt namelijk ook bij de politie en weet als geen ander wat ik doormaak. Ik ben een persoon die niet snel wil toegeven dat ik het eigenlijk rustiger aan moet doen. Ik wil boeven vangen! Dus blijf ik doorgaan. Een politieagente in hart en nieren. Toegeven is niet stoer, riep ik altijd! Alle berichten van Femke Slaats weergeven
Leven met PTSS 